Programa:
Idioma:

Procedura rozwiązania

Zasada rozwiązania stateczności zbocza skalnego dla łamanej powierzchni poślizgu przedstawiona jest na poniższym rysunku.

Schemat zbocza sklanego

Analiza stateczności jest prowadzona w sposób sekwencyjny dla wszystkich bloków, od bloku najwyższego do bloku najniższego. Stateczność każdego bloku jest oceniana według wymaganego współczynnika bezpieczeństwa i obliczane są siły działające na następny (niższy) blok. Najniższą obliczoną wartość stateczności ze wszystkich bloków podaje się jako ostateczną stateczność zbocza skalnego.

Di jest wektorem reprezentującym wypadkową wszystkich sił destabilizujących oddziałujących na blok i:

gdzie:

Wi

-

ciężar bloku

Pi

-

obciążenia zewnętrzne (siły) oddziałujące na blok

Ei

-

obciążenia sejsmiczne na blok

Ui

-

siła od wody na zewnętrznej powierzchni poślizgu

Vi

-

siła od wody na wewnętrznej powierzchni poślizgu

Hi

-

siła od wody powyżej powierzchni ternu

Bi

-

siła kotwienia na blok

Siły oddziałujące na blok

gdzie:

D

-

wypadkowa wszystkich sił zewnętrznych oddziałujących na blok

CI

-

spójność na wewnętrznej powierzchni poślizgu

CE

-

spójność na zewnętrznej powierzchni poślizgu

I

-

siła interakcji

K

-

siła reakcji na zewnętrznej powierzchni poślizgu

W celu oszacowania stateczności bloku i określana jest siła R. Składa się ona z wypadkowej sił zewnętrznych D i sił oddziałujących na blok z poprzedniego bloku:

Jeśli w wyniku oddziaływania siły R na zewnętrznej powierzchni poślizgu pojawia się rozciąganie, sprawdzana jest stateczność bloku na przesuw na wewnętrznej powierzchni poślizgu.

gdzie

Ti

-

siła utrzymująca

φi

-

kąt tarcia wewnętrznego na wewnętrznej powierzchni poślizgu

RN,i

-

składowa normalna do R

RT,i

-

składowa styczna do R

CIi

-

spójność na wewnętrznej powierzchni poślizgu

W przypadku, gdy siła R powoduje ściskanie na zewnętrznej powierzchni poślizgu, określany jest współczynnik stateczności FS, dla którego zachowana jest równowaga sił na bloku, przy założeniu wykluczonego rozciągania. Do siły R dodawane są wartości spójności na zewnętrznej oraz wewnętrznej powierzchni poślizgu, wynikowa siła musi być w równowadze z reakcjami K i I. Nachylenie sił K oraz I są określone za pomocą kąta tarcia wewnętrznego φM.

Wyznaczona wartość współczynnika FS, przy której spełniona jest równowaga sił na bloku, jest porównywana z wymaganym wspólczynnikiem bezpieczeństwa.

Teste o software GEO5.
Gratuitamente.